Skip to main content
Search form

Analiza praktyki legislacyjnej


Kwestia rozróżnienia pojęć świąt państwowych i narodowych oraz ich użycia w legislacji nie jest tak oczywista. Ciekawym przykładem jest ustawa o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego, która jako jedna z niewielu reguluje na ogólnym poziomie sposób jego obchodzenia, ustalany szczegółowo przez MON.

Słownik Języka Polskiego PWN definiuje święto jako «dzień, w którym obchodzi się uroczystości religijne lub państwowe» i/lub «nadzwyczajne wydarzenie». Ten sam słownik określa święta państwowe jako «święto ustanowione przez władze państwowe», zaś pojęciem święta narodowego nazywa «święto upamiętniające wydarzenia ważne dla jakiegoś narodu». Definicje nie budzą wątpliwości językowych, nie mają natomiast swoich odpowiedników w prawodawstwie – nie istnieją ustawowe definicje tych pojęć, a w praktyce legislacyjnej stosuje się je równolegle bądź zamiennie ustanawiając dane święto. Brakuje klucza, nie ma reguły określającej, które święta należy nazywać państwowymi, a które narodowymi i jakie niesie to za sobą konsekwencje (np. protokolarne czy organizacyjne). I tak np. Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego jest nazwany w ustawie świętem państwowym, a już Narodowy Dzień Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 - nie, a przy tym, mimo użycia terminu „narodowy”, przyjęty został tylko uchwałą Sejmu.

Czym zatem kieruje się ustawodawca przy nadaniu świętu określonej rangi? Które elementy realnie różnicują święta ogólnokrajowe? Na te i inne pytania ma pomóc odpowiedzieć niniejsze opracowanie.
 

Pełna treść analizy