Stefania Wilczyńska, będąc przede wszystkim wychowawczynią z krwi i kości, pełniła także rolę rzeczniczki pedagożek i pedagogów, wszystkich tych, którzy mają bezpośredni wpływ na warunki życia i rozwoju najmłodszych. W jednym ze swoich tekstów pisała: „Może trzeba uznać fakt, że nie tyle człowiek wychowuje, co tworzone przezeń warunki, środowisko, atmosfera, że to one wpływają i oddziałują wychowawczo?” (Wilczyńska 2004). Wilczyńska nie miała wątpliwości, że akceptowanie fatalnych warunków pracy tej grupy zawodowej przekłada się na dramat życia oraz osłabianie perspektyw dzieci i młodzieży: „obrona praw wszystkich pracujących we wszystkich instytucjach przeznaczonych dla dzieci w różnym wieku i stworzenie »wspólnego frontu« – oznacza również obronę wychowanków” (Wilczyńska 2004).
Zawód, bez którego nie ma przyszłości [opinia]
